πιφαύσκω

και, δ. ανάγν., πιφάσκω Α

(ποιητ. τ.) (στο έπος και στη λυρική ποίηση)

1. (το ενεργ

και το μέσ.) α) καθιστώ κάτι φανερό, φανερώνω

β) καθιστώ κάτι γνωστό, γνωστοποιώ, αποκαλύπτω («ἄσχετα ἔργα πιφαύσκετο δημοτέροισιν», Απολλ. Ρόδ.)

2. προκηρύσσω

3. εμφανίζω κάτι, επιδεικνύω

4. δηλώνω κάτι με λόγια, μιλώ («μὴ οἰ μῡθον... πιφαυσκέμεν», Ομ. Οδ.)

5. κάνω συνθηματικό νεύμα σε κάποιον

6. λέω σε κάποιον να κάνει κάτι, επιτάσσω, προστάζω

7. μτφ. (για τον ήλιο) παρέχω το φως, φέγγω

8. παθ. πιφαύσκομαι

ακούω, μαθαίνω, πληροφορούμαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. έχει σχηματιστεί από το θ. φαF- τής λ. φάος / φῶς (βλ. λ. φως) και εμφανίζει ενεστωτικό διπλασιασμό και επίθημα -σκω, το οποίο απαντά συχνά σε διπλασιασμένα ρ. (πρβλ. μι-μνή-σκω, τιτρώ-σκω κ.λπ.)].